jedna z podstawowych ras koni gorącokrwistych uważana często za kwintesencję piękna konia.
Konie arabskie są bardzo wytrzymałe, niewymagające w hodowli i szybkie w galopie.
Na długich dystansach nie mają sobie równych.
Są inteligentne, wrażliwe i przywiązane do człowieka. "Araby" to konie o żywym temperamencie, lecz zawsze posłuszne.
Koni tej rasy używano w hodowli wielu innych ras. Jest to najstarsza na świecie rasa hodowanych obecnie koni.
Oznaczenie symboliczne rasy: "oo" (można to zauważyć jak ktoś czyta "koński targ"). W stajniach napisy na tabliczkach imienia są niebieskie.
Pokrój
Koń bardzo szlachetny i elegancki, o lekkiej budowie ciała.
Mała, sucha głowa o profilu szczupaczym (wklęsłym) lub prostym.
Nogi są suche i doskonałej jakości, choć zdarzają się lekkie wady postawy,
a łopatki nie zawsze są idealne. Zad jest krótki i poziomy, ogon wysoko
osadzony i noszony z charakterystyczną odsadą. Kopyta są twarde i wytrzymałe.
Wysokość tych koni wynosi 145 – 155 cm. Występują wszystkie
maści podstawowe, z wyjątkiem srokatej.
Najczęściej konie te są siwe, gniade i kasztanowate, bardzo rzadko kare.
Szlachetności koniowi dodaje długa łabędzia szyja i piękna głowa z szeroko
rozwartymi nozdrzami.
Typy arabów:
Wyróżnia się kilka typów konia arabskiego, spośród których trzy najbardziej znane to:
Kuhailan – typ najsilniejszy, kiedyś używany jako koń bojowy lub użytkowy – gniady lub skarogniady, z mocną szyją, stosunkowo duża głową i często bez wklęsłego ("szczupaczego") profilu (który bywa uważany przez laików za cechę wyróżniającą konie arabskie).
Saklavi – to koń o wyglądzie najbliższym powszechnym wyobrażeniom konia arabskiego. Sylwetka szczupła, budowa lekka, głowa o charakterystycznej wklęsłości i dużych nozdrzach. Maść często siwa, choć zdarzają się inne. Dawniej używany do pokazów, spacerów i jako koń dla dam. Wbrew pozorom jest to koń o wielkiej dzielności i wytrzymałości (jak wszystkie konie arabskie). Jest jednak drobniejszy od kuhailana, niższy i słabszy. Saklavi bywa najczęściej modelem do zdjęć koni arabskich.
Munighi – koń o skośnej łopatce, długich kończynach, dłuższej i węższej głowie o prostym profilu. Maść zwykle kasztanowata. Typ bardzo wytrzymały, szybki na krótkich dystansach (pozostałe konie arabskie najbardziej cenione są na dystansach długich i bardzo długich).
(jego zdj znaleść nie mogę...przepraszam)
Wykorzystanie:
Poza klasycznym pięknem, które reprezentuje koń arabski, warto pamiętać, że jest to również koń użytkowy. W przeszłości używany był jako koń bojowy, umożliwiał wojownikom pokonywanie dużych dystansów. Pomimo lekkiej budowy, bywał wykorzystywany nawet jako koń roboczy. Obecnie przoduje w dyscyplinie rajdów długodystansowych, wyścigów czy w klasach "pleasure" (w rekreacji). Coraz więcej koni arabskich pojawia sie w klasach western, w ujeżdżaniiu i skokach. Są to bowiem konie bardzo wszechstronne, inteligentne oraz chętne do nauki i pracy.
Są to konie bardzo pamiętliwe więc jak zrobisz mu krzywdę to możesz zapomnieć o tym, że koń będzie chciał z Tobą współpracować.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz